Toen ik op 31e tot een bewuste keuze voor God maakte en tot geloof kwam, ervoer ik dat correctie niet alleen iets is dat van mensen kwam, maar ook een manier is waarop God me vormde.
Doordat ik me zo onveilig voelde, moest ik sterk en stoer zijn met alles wat ik mee gemaakt had, moest ik van mezelf daaraan voldoen en was ik kritisch, ik kan wel zeggen zeer veroordelend naar mezelf. Ik eiste veel van mezelf, kon daardoor niet goed tegen correctie, durfde veel omdat ik dat stoer en sterk was, maar had last van energie-lekken.
Maar toen God vroeg me echt nederig te zijn en naar Hem te luisteren, was dat ècht een worsteling van overgave.
Dankzij de genade van Jezus maakte God me vrij van een lesbische relatie en ik had verwacht dat snel daarop een relatie met ‘n man zou volgen. Daarnaast was er ‘t ongeloof van mijn familie, die niet naast me konden staan in t misbruik, waardoor ik ook alleen stond. De relatie kwam niet zo snel als ik dacht, ‘t gebeurde allemaal niet zoals ik bedacht had in mijn hoofd. Ik dacht toch ergens wel n beetje controle te hebben … nu vergeet ‘t maar!
Het liep totaal anders dan ik gepland had!
Vervolgens vocht ik als een malle tegen eenzaamheid en isolatie, als ik mijn grootste, die ik nooit meer in de ogen wilde kijken. Ik wilde er niet eens over na denken. Ik wilde t niet voelen. Ik rende er van weg of deed alsof t me niets deed. Ook was ik heel druk met mensen en allerlei dingen doen. Goed doen, vooral goed doen. Doordat ik veel heel goed probeerde te doen, had ik zoals ik al zei, weinig ruimte voor correctie. Ook veel dingen goed voor God doen. En er waren en zijn veel lieve mensen om me heen, maar t leek nooit genoeg. Ik deed ‘t nooit genoeg! En was zo bang dat ik nièt in t alleen-zijn zou kunnen blijven staan.
Totdat ik merkte dat dat ook de weg niet was, ik ging me steeds meer alleen voelen. M'n eenzaamheid werd pijn in m'n lichaam en 't werd erger en langduriger. Het alleen-zijn was onzichtbaar voor mensen om me heen, want 't zag er niet uit, ik deed van alles. Ook geloofde ik ook niet dat zij t konden oplossen. Wat geloofde ik wel? Elke dag kwam ik weer alleen thuis … alleen thuis … er was niemand … ja, natuurlijk was God er en natuurlijk belde ik mensen … maar toch!
Ik voelde me ontevreden.
Wie kwam er naar mij?
Ik durfde niet te vragen.
Ik vocht er tegen.
Tegen de eenzaamheid.
Ik geloofde.
Ik vocht.
Ik bad.
En vocht.
Moe.
Uitgeput.
Toch altijd weer dat geïsoleerde en eenzame gevoel!
Ik gaf de moed op.
Werd stil.
Stiller.
Doodstil.
Ik bad.
Boos.
Ik zag niemand.
Verdrietig.
Wie kwam er naar mij?
Leeg binnenin
Ongeloof.
Verloren.
Vaak was ‘t zo …
En me hier dan weer uit op hijsen … pfff
Ik realiseerde me dat als ik zo doorging, dat t slecht met mij zou aflopen. Ik raakte uitgeput van dit gevecht, ik werd ook steeds sneller moe. Ik was inmiddels drie keer overspannen geraakt als leerkracht op de basisschool. Het lukte echt niet meer nog langer voor de klas te staan. Ik wist werkelijk niet hoe hier uit te komen. Toen kreeg ik de uitdagende kans om naar een zendelingen-gezin in China te gaan en daar 2 jaar lang maar 3 kinderen les te geven. Dat was minder zwaar, daar startte iets nieuws. En ik kreeg daar de volgende openbaring
Heb 4:11 Laten we dus alles op alles zetten om te kunnen binnengaan in die rust.
Ik ontdekte dat er maar één reden in je leven om gigantisch voor te vechten en dat is om die rust te bereiken. God corrigeerde me, ik had t verkeerde gevecht gevochten! Ik wist t diep van binnen. God sprak door Zijn Woord, ‘t was als een diep besef in m’n geweten. Het was erop of eronder. Ik wilde t vechten eerst niet loslaten, maar God confronteerde me ermee in Zijn Woord. Dat proces heeft mij dichter bij Hem gebracht en geleerd dat ware overgave pas komt als ik erken dat ik het niet zelf kan. Ik bekeerde me!
Efeziërs 5:26 HTB Christus zonderde zijn Gemeente voor Zichzelf af. Zijn woord was als een bad dat haar reinigde.’
Toen Jezus tot de Vader bad voor zijn discipelen, sprak Hij uit:
Johannes 17:17 Heilig hen door uw waarheid; uw Woord is de waarheid Een belangrijke manier waarop Gods Woord ons heiligt, is dat het onze hele manier van denken verandert.
Ik gaf me over en koos ervoor om alles op alles te zetten om die rust van God in te gaan dankzij Jezus. Ik ontdekte dat de rust van God ingaan een ruimte is. Eerst voelde ‘t afstotend, beangstigend en benauwend, maar door er iedere keer voor te kiezen, hoe ik me ook voelde, werd rusten niet zomaar rusten. Het werd een rusten bij Hem, overgave aan de Allerhoogste. Ik begon er naar uit te kijken. Bijbel lezen, bidden, preken luisteren, schilderen, gedichten of liedjes schrijven.
Ben je daar dus nog niet binnen, maak er dan haast mee. Er is namelijk maar één reden in je leven om je gigantisch in te spannen voor de Heer: dat is om die rust te bereiken. Ik ging langzaamaan merken, dat mijn leven niet langer beheerst werd door mijn eigen kracht, maar vertrouwen op Hem. Ik werd ook steeds weer bemoedigd door deze bijbeltekst, die ik steeds weer uitsprak over mijn leven, uit Jesaja 40:28b -31 HTB Niemand kan de diepten van Gods begrip peilen. Machtelozen en vermoeiden maakt Hij sterk, de zwakken geeft Hij kracht. Jeugdigen zullen uitgeput raken en de jonge mannen zullen het opgeven. Maar zij die hun hoop op de Here hebben gevestigd, zullen hun krachten weer terugkrijgen. Zij stijgen op met vleugels als van arenden, zij zullen voortsnellen, maar niet moe worden, zij zullen wandelen zonder uitgeput te raken.’
Al mijn strijd mocht ik aan Hem overgeven, moest ik aan Hem overgeven. Wat was overgave een worsteling met ups en downs! Steeds weer te rusten, als mijn drukke hoofd 100.000 plannen had. Balans in mijn leven brengen door niet teveel op één dag in te plannen. Een afspraak afzeggen als ik kei-moe was. Kiezen voor rusten bij God, bleek kiezen om bij mezelf te zijn. God was bij me, bleef bij me en zal altijd bij me blijven. Dat gaf nieuwe zaadjes van geloof in die verloren eenzaamheid, pakte Hij me op. Waar ‘t stil was kwamen nieuwe woorden. Waar ongeloof was kwam geloof, waar woede was kwam vreugde, waar kleinheid was kwam kracht. Ik ontdekte dat God mijn diepste bron is in mijn eenzaamheid.
In Heb 4:10 staat: Wie is binnengegaan in zijn rust, vindt rust na zijn werk, zoals God na het zijne.
God had ook aan ‘t volk van Israël een geweldig land beloofd. De mensen konden er zich een voorstelling van maken, want God had dat land van melk en honing in geuren en kleuren beschreven. Maar ze zouden het nooit vinden. Israël werd een land van grote onrust. In Jesaja 30:15 staat 'In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht. Maar jullie wilden niet. God, noemt zijn kinderen koppig in Jesaja 30.
Het ontbrak het volk van God aan geloofsrust. De twaalf stammen konden niet rusten in het geloof dat Gods genade hen alles zou geven. Ze gingen er zelf voor strijden. De Israëlieten hadden 40 jaren in de woestijn rondgetrokken. De hele generatie die niet had geloofd dat God hen het beloofde land kon geven, was gestorven. Dit was Gods straf voor hen omdat zij maar ongelovig bleven. Ze weigerden Zijn woorden te geloven. Hoe belangrijk is ‘t dan om niet koppig te zijn, wel in Hem te geloven ook toen ik niet meer geloofde.En Zijn rust en Vrede binnen te gaan. Elke dag weer!
Jakobus 4:6 God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade.
Genade is vrij beschikbaar, maar niet onvoorwaardelijk. Je moet er nederig voor zijn om genade te ontvangen. Hoogmoed staat genade in de weg. Als ik mezelf niet wil vernederen, dan moet God radicalere middelen gebruiken.’ Dat is confronterend, maar waar. Juist correctie - terecht of onterecht - was precies wat ik nodig had om te groeien."
Het is net als ‘t beeld van de pottenbakker: "Wij zijn de klei en God vormt ons. Soms is dat een zacht proces, maar soms moet Hij ons kneden en bewerken, en dat kan pijnlijk zijn. En iedere keer weer laat ik me wassen door Zijn Woord. Steeds is er weer de vraag: Hoe reageer ik op correctie? Schiet ik in de verdediging, of neem ik de tijd om het tot je te nemen of te reflecteren? Neem ik de tijd en ruimte om me te laten wassen door ‘t Woord?
Reactie plaatsen
Reacties